Legimi to cudowny wynalazek współczesności, i gdybym tylko miała jeszcze dostęp do Kindle Unlimited, prawdopodobnie osiągnęłabym jakiś niewyobrażalny poziom szczęścia. …
Nina Warwiłow i Igor Brudny, czyli polskie kryminały które wciągają
Wrześniowe zapowiedzi wydawnicze
Na wielu blogach widziałam takie zapowiedzi, i bardzo mi się one podobały. Skupiałam się jednak na czasochłonności, która z nich …
Obejrzajki #13
Sezon wakacyjny nie obfituje w zbyt wiele ciekawych premier (jeśli w ogóle), dlatego też moja lista nie jest zbyt oszałamiająca. Ale o …
Wygrzebane w sieci #8
Powraca córka marnotrawna, córka co to zapomniała o tym, co wymyśliła i z czego była taka dumna 😀 Nic to jednak, ostatnio odkryłam, że moje „zapisane” na Facebooku zaraz pęknie z przepełnienia, więc może co nieco się z wami tutaj na blogu podzielę 😉
Od jednego Lucypera // Anna Dziewit-Meller
Z twórczością Anny Dziewit-Meller pierwszy raz „spotkałam się” parę lat temu podczas lektury jej książki „Disko”. Ta raczej nie zrobiła na mnie większego wrażenia, stąd pewnie moje opory przed „Od jednego Lucypera”. To, że obawy były nietrafione okazało się później, wcześniej zaś nastąpiła pełna mobilizacja razem z Olą, aby ją przeczytać.
Odczep się od mojej chudości
„Ojezuu, a ty jesz coś w ogóle?”, „takiej to dobrze, może jeść wszystko, na co ma ochotę”, „ile ty jesz!! no pozazdrościć!”. To jedynie ułamek komentarzy kierowanych w moją stronę kiedy albo za dużo jadłam, albo jadłam niewystarczająco. Ludzie, często bliżsi i dalsi znajomi powzięli sobie prawo do komentowania moich skłonności żywieniowych, a ja się zastanawiam… po co??