Książki są lustrem: widzisz w nich tylko to, co już masz w sobie
Z twórczością Anny Dziewit-Meller pierwszy raz „spotkałam się” parę lat temu podczas lektury jej książki „Disko”. Ta raczej nie zrobiła na mnie większego wrażenia, stąd pewnie moje opory przed „Od jednego Lucypera”. To, że obawy były nietrafione okazało się później, wcześniej zaś nastąpiła pełna mobilizacja razem z Olą, aby ją przeczytać.
Niektóre powieści rozgrzewają jak ciepła herbata w ulubionym kubku po ciężkim dniu pracy, bądź jak ciepły koc w zimowy wieczór. Jeszcze kiedy indziej przydarzają się takie perełki, o których trudno cokolwiek powiedzieć oprócz tego, że jesteśmy w nich zakochani.
Miałam napisać o niej w ciągu tygodnia, prawdą jest jednak, że jeszcze nie poukładałam sobie wszystkiego w głowie. Ale dzisiaj …
Po sukcesie „Szczygła”, a bardziej moją fascynacją całą powieścią, która złapała mnie w swoje ramiona i nie chciała z nich wypuścić, sięgnęłam po „Tajemną historię”. Wiele osób mówiło mi, że jest o niebo lepsza od „Szczygła”, i ja chyba trochę w to uwierzyłam.
O dziwo, zacznę od cytatu. „Kiedyś wrócimy do Aleppo i odbudujemy pasieki, i przywrócimy pszczoły do życia”. Wiecie, że to …
Autorkę poznałam dwa lata temu przy okazji jej pierwszej książki, „Spadek”. Pamiętam, że zrobiła na mnie duże wrażenie, nawet nie …